تسمه نقاله چیست

حرکت صنعت روی تسمه نقاله ها

اگر تا به حال به سالن یک فرودگاه مراجعه کرده باشید حتما متوجه نوارهای سیاه رنگ متحرکی شده‌اید که وظیفه حمل‌بار، ساک و چمدان مسافران را برعهده دارد. این نوارها که می‌تواند به رنگ، عرض، طول و ضخامت‌های مختلف باشد تسمه نقاله نام دارد.

کاربرد این وسایل حمل‌ و نقل امروزه چنان فراگیر و گسترده شده است که می‌توان آنها را نه تنها در سالن‌های مجلل فرودگاه‌ها بلکه در اعماق خاک گرفته معادن نیز یافت.
اما چه چیز چنین کاربرد گسترده و صنعت پیچیده‌ای را برای تسمه نقاله فراهم ساخته است؟ آیا مگر تسمه نقاله یک نوار لاستیکی صاف و ساده نیست که دور محوری می‌چرخد و بارها را جابه‌جا می‌کند؟ پس این امر نباید موضوعی پیچیده و سخت باشد و مسلما هر شرکت و کارخانه‌ای که دستگاه‌های مورد نظر را داشته باشد، قادر به تولید این نوار خواهد بود.آیا غیراز این است؟

آنچه در این گزارش پیش روی شما قرار خواهد گرفت فرآیند تولید این محصول است. اما ابتدا به شرح کلی از ساختار تسمه نقاله لاستیکی اشاره می‌کنیم.

اجزای تسمه نقاله

این تسمه نقاله از سه قسمت اصلی تشکیل شده است:

• اول لاستیک روکش بالای تسمه که بار روی آن قرار می‌گیرد و جنس و ضخامت این لایه باید متناسب با نوع مواد حمل شونده و شرایط کارکرد تسمه باشد.
• دوم منجید تسمه نقاله که این قسمت دارای اهمیت خاصی در ترکیب تسمه است، چراکه تامین استحکام مورد نیاز برای حمل‌بار و به گردش در آوردن تسمه بر روی ماشین نقاله به عهده منجید است.
• سوم لاستیک روکش پایین تسمه که این قسمت منجید را در مقابل سایش قسمت‌های مختلف ماشین نقاله و سرریز مواد حمل شونده محافظت می‌کند. عموما ضخامت روکش لاستیک پایین از ضخامت روکش لایه رویه کمتر است.

لایه رویه دستگاه تسمه نقاله براساس زاویه شیب حمل‌بار و نوع بار می‌تواند به شکل‌های صاف یا متخلخل (گریپ)V شکل باشد. ضمن اینکه لاستیکی که برای رویه تسمه نقاله بکار می‌رود می‌تواند مقاوم حرارت، مواد شیمیایی، اجسام برنده و اجسام ساینده باشد.
پس همان‌طور که می‌بینیم انتخاب جنس مناسب برای رویه و زیره و منجید مناسب با تعداد لایه‌های کافی که توانایی حمل بار مورد نظر را داشته باشد و در نهایت پخت کامل و بی‌نقص لایه‌هایی که بر روی هم قرار گرفته‌اند نقشی تعیین‌کننده و اساسی در تولید یک تسمه نقاله مناسب دارند.

تولید تسمه نقاله‌

ابتدایی‌ترین و البته مهم‌ترین مرحله که در اصل تعیین‌کننده مرغوبیت تولید نهایی است تهیه فرمول آمیزه است. آمیزه‌ای که قرار است با کنار هم قرار دادن اجزایی ریز و درشت، برخی چندین کیلوگرم و برخی چند گرم، تشکیل شود. اجزایی که هریک نقشی مهم و تعیین‌گر در ساختار نهایی محصول خواهند داشت. محصولی که قرار است به‌دست مشتری برسد و رضایت او را درپی داشته باشد. پس باید نهایت دقت در این مرحله اعمال شود.

سپس کار به‌دست واحد تولید سپرده می‌شود تا مواد درج شده در فرمولاسیون را وزن کرده و پس از مخلوط کردن به صورت ورق‌های لاستیکی درآورد. اما این ورقه‌ها هنوز کامل نیستند تا زمانی که با منجید پیوسته شده و پخت شوند. پخت لاستیک است که آن را از ورقه‌ای نرم و شکل‌پذیر به قطعه‌ای مستحکم تبدیل می‌کند. در طی تمامی مراحل باید بازرسانی باشند تا از کیفیت مناسب تولید مطمئن شده و حتی از محصول نهایی شکل گرفته نیز به سادگی نگذرندو تا زمانی که از قابلیت تسمه اطمینان حاصل نکرده‌اند اجازه ارسال به مشتری را ندهند!

و… محصول به ظاهر ساده اما در اصل پیچیده و مهندسی تولید شود. بسیاری از کارشناسان صنعت لاستیک معتقدند که حدود ۱۰۰ سال است که نقاله‌ها در صنعت جای خود را باز کرده‌اند و در کشورهای پیشرفته نقاله به صورت نماد قدرت در آمده و معمولا در مواردی که حجم تولید بالا است، به‌کار می‌رود. حمل‌ونقل پیوسته و مکانیکی مواد توسط نقاله باعث می‌شود که کالا و محصولات تولیدی به صورت مطمئن، پیوسته و در زمان مشخص منتقل شوند، در نتیجه همیشه می‌دانیم که در هر زمانی چه مقدار تولید کرده‌ایم و امروزه نوارنقاله یک جریان انتقال پیوسته و قابل اندازه‌گیری را به وجود آورده، مسئله انبار موقت قطعات را برطرف می‌کند و هر قطعه‌ای را در زمان معینی به محل صحیحش می‌رساند.

قابلیت انعطاف نقاله در زمان‌بندی برنامه‌های تولید چنان است که با فشار یک شاسی یا تنظیم یک عقربه در طی چند ثانیه می‌توان کل کارخانه را برای برنامه جدید تنظیم کرد. با بکارگیری دستگاه نوار نقاله‌  می‌توان بسیاری از مواد را به فضاهایی که عموما بی‌استفاده هستند مانند زیرزمین یا ارتفاع بالا (نزدیکی سقف) حمل کرد. دستگاه نوارنقاله میزان حوادث را کم کرده و از رفتن کارگر به نقاط خطرناک از نظر بلندی ارتفاع، بدی هوا و… جلوگیری می‌کند.

منبع:

• به نقل از روزنامه صمت